DÜĞÜN TÜRKÜSÜ

Türküler söyleyerek, beyazlı güzelimle
bir arpa tarlasında evlendim bugün.
Parmağına dolanan ot yeşil bir yüzük,
işte bu yüzükle aldım seni,
ve dirilerle ölülerin sezgisiz dünyasına
sevgimizi gönderdim.

Artık biz, yalnızca yaralanabilir
birer insan, birden çok, ikiden az,
nerdeyse kendimiziz bir arpa tarlasında --
ve yalnızca sevdamız ödeyeceğimiz kira,
zamanın kahyaları ölülerin değil de,
dirilerin kapısını zaman zaman çalsa da.

Kayalara çarpan güneş batarken
Kadife çiçeklerinden yükünü boşaltıyor
Bir göğün limanına, ve ben beyazlı sevgilimle
bir arpa tarlasında yatıyorum sessizce --
başka kim konuşmak ister, diriler
daha ne söyleyebilir ölülerin tümüne?

Gelin öyleyse siz, ey düğün konuklarım:
yeşil gölgesi ağaçların, altını arpaların,
siz, tarladaki karatavuk papazlar,
ve sen, sapında kelebek gibi çırpınan
alaca menekşeyi savuran rüzgar;
gelin ey diriler, ölüler gelin.

Dinleyin çiçekler, kuşlar, rüzgar ve dünyalar,
söyleyin herkese evlendiğimi bugün
bir arpa tarlasında beyazlı bir gelinden daha da fazlasıyla,
çünkü bugün çiçeği, kuşu, rüzgarı ve dünyayı,
ve bütün dirileri, ve bütün ölüleri aldım
şu insan yatağıma.


Dannie ABSE