GEÇ PRENS'LE GENÇ PRENSES

Ayaklarımızı kesiyor otlar çayırda
Yol alırken -- sen, on üç yaşında bir çocuk
Üstünde sana epeyce bol gelen bir adamın 
     iş elbisesi
Ne zamandır birlikte olduğumuzun simgesi.

Yemek için topladığım meyvaları
Teneke bir kutuya dolduruyorum ve bir kütüğün
Üstüne koyuyorum; er geç, geç saat geliyor!
Kargalar beliriyor batıdan.

Gözden geçirmeni istiyorum içine hapsolduğumuz
Bu katı karanlık kütleyi. Ama sen, Hayır,
     diyorsun,
Yorgunsun. Sırtını dönüp uyuyorsun.
Ben de uyuyorum, ama uykumda atların seni uzaklara 
     götürdüğünü duyuyorum.

Esinti kesilince, sabah oluyor gene
Kalk. O cennet gibi kırlarda
Yürüme saati geldi. Bu sabah yabancılar
İniyor yola bize yemek vermek için. Buralara kadar
     gelmiş olmamızdan korkuyorlar.

Gece oluyor, ama şimdi bu başka bir gece.
Yürürken ayakların nerdeyse değmiyor
Otlara; bana güveniyorsun;
Pervaneler çarpıyor akkor başıma

Ve rüzgarı duyuyorum. Ve böyle sürüp gidiyor.
Bir gün uyanacağız, geceleyin düştüğümüz için
Bir uçurumdan beyaz, eşsiz bi göğe.
"İşte böyle yaşadık," diyeceksin, "sen ve ben."


JOHN ASHBERY