KARANLIKLAR ŞARKILAR

Ben de Orpheus gibi çalıyorum şimdi
hayatın tellerinde ölümün ezgisini
ve yeryüzünün, bir de cennetin efendisi
gözlerinin güzelliğine söyliyebileceklerim
karanlık şarkılardır yalnızca.

Unutma, sen de ansızın, hani
o sabah, kurumamışken daha
döşeğin çiğ yağmurlarından,
karanfil henüz uyurken göğsünde,
görmüştün o karanlık nehri,
akıp giderken senin kıyılarından.

Gerip suskunluğunun tellerini
akan kanının dalgalarına,
ses veren yüreğine sarılmıştım.
Gecenin saçlarına dönüşüvermişti
bir tutsam saçın gölgelerde,
karanlığın o kömür rengi taneleri
kar gibi yağarken yüzüne.

Senin bir parçan değilim ne yazık ki,
yakınmaktır şimdi tek yapabildiğimiz.

Orpheus gibi, ben de biliyorum artık
hayatın asla ayrılmadığını ölümden.
Şimdi ben, sonsuza kadar kapanmış
gözlerinin maviliklerinde yüzmekteyim.

Ingeborg Bachmann