SİSLER ÜLKESİ

Kış mevsiminde benim sevgilim
ormandaki hayvanların arasındadır.
Sabah gelmeden dönmek zorunda olduğumu
bilir dişi tilki ve güler halime.
Nasıl da titrer bulutlar!
Ve kardan yakamın üstüne
iner kırılgan bir buz tabakası.

Kış mevsiminde benim sevgilim
bir ağaçtır öteki ağaçların arasında
ve davet eder umarsız kargaları
güzel dallarına. Bilir ki rüzgar,
gündoğumunda o donmuş, kırağı
desenleriyle süslü akşam giysisini,
kaldırıp, beni eve kovalar.

Kış mevsiminde benim sevgilim
balıkların arasında ve dilsizdir.
Tiryakisiyimdir onun yüzgeçlerini
içerden devindiren suların, kıyıda
durup izlerim dönüşlerini ve dalışını,
toprak parçaları beni sürükleyene kadar.

Ve yine, kanatlarını üzerimde açan
kuşun av çığlığına hedef olup,
düşerim tarlada: O ise tavukların
tüylerini yolup, beyaz bir köprücük
kemiği atar bana. Boynuma asar,
sonra geçip giderim
acı bir tüy fırtınasının içinden.

Sadık değildir benim sevgilim,
bilirim, süzülüp gider kimi zaman
yüksek ökçeli pabuçlarıyla kente,
barlarda ağzında saman çöpüyle,
öper kadehleri dudaklarından,
ve bulur her şey için bir sözcük.
Ama benim için anlaşılmazdır bu dil.

Sisler ülkesini gördüm,
sislerin kalbiydi, yediğim.

Ingeborg Bachmann