BAŞ KALDIRAN

Gökten kartal gibi çöküp kızgın bir melek,
Daldırır dinsizin saçlarına avcunu,
Ve der, sarsa sarsa: "Düzeni bilmen gerek !
(İyilik meleğinim senin) İsterim bunu !

Bil ki sevmen gerekir, yüz buruşturmadan,
Şaşkını, çarpığı, kötüyü, zavallıyı,
Seresin diye İsa'ya, geçtiği zaman,
Acımandan dokuduğun eşsiz halıyı.

Böyledir sevgi! Yüreğin bıkıp bezmeden,
Tutuştur esrimeni Tanrı aşkıyla sen;
Budur, çekiciliği bitmeyen gerçek haz!"

Hem sever, doğrusu ya ! Hem dövüp bir iyi,
Devce yumruklarıyla haklar ilençliyi;
Gene de ilençli durmadan der : "Olmaz!"

Charles Baudelaire