HABİL İLE KAABİL

I

Habil soyu, hep uyu, iç, ye ;
Tanrı sana gülümser ne hoş.

Kaabil soyu, hep çamur içre
Sürünüp de  geber başıboş.

Habil soyu, kurbanın senin
Okşar Seraph'ın burnunu !

Kaabil soyu, bu işkencenin
Bulunmayacak mı hiç sonu ?

Habil soyu, ekin ve davar
Dolar giderek solun ve sağın ;

Kaabil soyu, yaşlı bir zağar
Gibi ulur aç bağırsağın.

Habil soyu, ısıtmaya kal
Karnını baba ocağı içre ;

Kaabil soyu, zavallı çakal,
İninde hep soğuktan titre !

Habil soyu, sev ve üre pek !
Altının da yavrular senin.

Kaabil soyu, ey yanan yürek,
Büyük iştahlardan hep çekin.

Habil soyu, yer ve büyürsün
Ağaç kurtlarınca ard arda !

Kaabil soyu, sürükle düşkün
Aileni bitmez yollarda.


II

Habil soyu, ah ! tüten toprak
Beslenecek senin leşinle !

Kaabil soyu, çözülmedi bak
Dertlerinin bir teki bile ;

Habil soyu, utancın açık :
Saban yenik düştü kargıya !

Kaabil soyu, gökyüzüne çık
Ve Tanrı'yı fırlat aşağıya !



Charles Baudelaire