VENEDİK

Gondolcu bir gül verdi sana.
Bizi bir kanaldan aldı,
bir başka kanala götürdü. Süzülerek
geçtik Kazanova'nın sarayı önünden,
Rossi Sarayı'nın, Baglioni, Pisani
ve Sangallo ailelerinin sarayları
önünden. Yükselen sular. Pis koku. Ne kalmışsa,
lağım farelerine kalmış. Karanlık.
Çıt yok, ya da nerdeyse yok.
Adamın soluk alıp verişini duyuyorum
ensemde. Küreğin sulara dalışını.
Ve biz süzülüp gidiyoruz sessizce durmadan.
Kim suçlayabilir beni birden
ölümü düşünürsem?
Bir pancur açıldı başımızın üstünde.
Bir ışık belirdi içerden
pancur yeniden kapanmadan
önce. Bir bu, bir de elindeki
gül. Ve Tarih.

Raymond Carver