ARGUMENTUM E SILENTIO

                                                René Char için

Zincire vurulmuş
altınla, unutulmuşluk arasında:
Gece.
İkisi de onu yakalamak peşinde.
Ve gece, ikisine de izin vermekte.

Bırak,
sen de bırak oraya, ne varsa
doğmak isteyen, günlerle:
Yıldızları takınıp, denizin baskınına
uğrayan sözcükleri bırak.

Bir sözcük, herkese.
Onların şarkısını söylemiş bir sözcük,
arkalarından bir güruhun saldırısına uğrayanı,
Herkese şarkılarını söyledikten sonra,
donup kalmış bir sözcük.

Ona, geceye ver,
ver yıldızları takınıp deniz baskınına uğrayanı,
zehirli dişleri heceleri deldiğinde,
kanı akmayanı,
suskunlukla kazanılanı, ona ver.

Ona ver suskunluğun sözcüklerini.

Karşı çık, onca pisliğe alışmış kulaklarıyla,
birer zaman fahişesi kılığında,
tüm zamanların peşine düşenlere,
sonunda sözcüklere gebe kal,
artık yalnızca zincir sesleri duyulduğunda,
gerdeğe gir, orada, altın rengiyle
unutulmuşluk arasında uzanmış yatan,
eskiden beri ikisnin hep kardeşi geceyle-

Çünkü, söyle,
gözyaşlarının sel baskınına karşın,
batan güneşlere yine de hasatları gösteren
geceden başka,
nerede yaşayabilirsin
hiç tükenmeyen şafak vakitlerini ?



Paul Celan
Paul CELAN