BENİ DE KAT ACILARA

Say bademleri,
say acı olup da seni uynaık tutanları,
beni de kat aralarına:

Gözlerini aramıştım açtığında,
ve kimse bakmadığında yüzüne,
o gizli ipliği
düşüncelerindeki çiğ tanesinin
içinde hiçbir yüreğe yolu düşmemüş
sözlerin korunduğu testilere
köprü olmuş
ipliğine bağladım.

İlk kez orada senin oldu adın,
emin adımlarla yürüdün kendine,
suskunluğunun çanlarıydı çalınan,
yanına geldi kulak verdiklerin,
ölen, sana da sardı kollarını
ve üçünüz geçip gittiniz.
akşamın içinden.

Beni de dönüştür acıya,
kat beni de bademlerin arasına.



Paul Celan