ELLERİN ZAMANLARLA DOLU...

Ellerin zamanlarla dolu geldin bana - dedim ki:
Artık kahverengi değil saçların.
Bunun üzerine hafifçe acının terazisine bıraktın;
benden ağırdılar...

Sana gemilerle gelip yüklüyorlar, sonra satışa
         çıkarıyorlar hepsini şehvetin pazarlarında -
Derinlerden geliyor gülümsemen, ben ise hafif
         kalan kefede ağlamaktayım.
Ağlıyorum : Kahverengi değil saçların, denizi
         sunmaktalar sen onları dalgalandırırken...
Fısıldıyorsun: Dünyayı doldurmaktalar benimle,
Bense, bomboş bir yoldan başka bir şey değilim 
         senin yüreğinde!
Diyorsun ki: Kuşan yılların yapraklarını - zamanıdır
         artık gelip beni öpmenin!

Ama yıllanan yaprakların aksine, artık kahverengi
         değil saçların.

Paul  CELAN