UÇTU güvercinlerin en beyazı: İzin çıktı seni sevmeme!
Sessiz pencere sallandı sessiz kapı.
Sessiz ağaç, adım attı sessiz odaya.
Sanki burada kalmıyormuşçasına, yakındasın şimdi.

Elimden alıyorsun büyük çiçeği:
rengi ne beyaz, ne kırmızı, ne mavi - yine de alıyorsun.
Sonrasız kalacak, nerede hiç yoktuysa,
Onunla kalacağız, hiç olmadığımıza göre.

Paul CELAN