PARİSLİ AKŞAM

Gün battı akiam oldu pariste
aylardan nisandı
gökyüzüne baktı kaldı sokaklar-kiliseler
gencecik yağmur yağdı

ne kadar gül varsa evrende-mavi
kokusu dünyayı tuttu
yüzü yaslı inceden
akşam öyle bir kızdı

                          gözlerinde deli aşklar
                          dünya evine girdi
                          koştu durdu insanlar
                          akşamleyin aşk gitti

menevişli aydınlıklar
bak yenile ay doğdu
orospu gecede şöyle
kıvır kıvır bir orospu
kırk yamalı dilinci
evlerle pazarlıkta şimdi.

Edward Estlin Cummings