DERİN DERİN DÜŞÜNÜRKEN

Derin derin düşünerken,
Diyelim, hayranlık içinde beyaz leylağa,
Ya da mutlu kum saatinde, bir yaz ikindisi,
Kum tanecikleri gibi dökülen türküsüne tarla kuşunun,
Ya da bana bunlardan daha çekici gelen güzelliğine --
Kulağa fısıldanan belli belirsiz bir söz,
Pencerenin önünden geçen birinin bakışını hatırlatıyor bana
Tarla kuşunun, leylağın ve senin birden yabancılaştığınızı.

Telaşsız bir zamanın dolgun ve kırsal
Koyağında, suların durgunluğunda uyumuş
Deniz kuşları gibi ağaçlar arasında,
Bir gölge kımıldıyor -- unutulmuş bir sözün
Kurnaz hatırlatıcısı.
Bütün o pırıl pırıl hazlar, tertemiz tasarlanan,
Kararıyor bir kaçağın suçluluk duygusuyla:
Sönüyor günün kabaran gücü, meşeler sarsılıyor,
Yüzüne düşen gölge aramıza giriyor.

Yalnız karar anında,
Sevişmeye soyunan kararlı aşıkların
Yalın yüreklerinde, bu gölge kayboluyor, yalnız orada işte
Beslenecek bir şey kalmıyor ikimizin hayatı arasında
Sen ve ben, leylakla, tarla kuşuyla ve meşe yapraklı
Koyakla bütünleşiyoruz
Ölümden önceki şaşırtıcı ışıkta.
Hiçbir şey masum değil artık yaşamak için
Eyleme geçmekten başka.



Cecil Day Lewis