VILLANELLE

Çekilen acılardır, acılar bir ömür boyu.
Kaslarımı kavurdu simyacı güzelliğin.
Ellerini hatırlattı bana ellerimin duruşu.

O hangi panzehir ki, bu güçlü zehiri de kuruttu?
O hangi iyilik ki, o eski merhemi yaraya sürsün ?
Çekilen acılardır, acılar bir ömür boyu.

Bulaşan o hastalık gizli bir alışkanlık oldu
Ve ikinci evresi başlayınca sancının,
Ellerini hatırlattı bana ellerimin duruşu.

Nasıl da kaygızdım belleğimin güvenliğiyle mutlu,
Sendeki incelikleri ezbere bildiğim için.
Çekilen acılardır, acılar bir ömür boyu.

Güzelliğin gözlerimin içtiği o derşn büyülü kuyu.
Yüreğimde dolaşan gene de senin zehrin.
Ellerini hatırlattı bana ellerimin duruşu.

İyisin bugün bile o eski biçiminde kayıtlı.
İyi ve ayrılış ötesinde. Sözümüzü şaşırttın.
Çekilen acılardır, acılar bir ömür boyu.
Ellerini hatırlattı bana ellerimin duruşu.

William Empson