AUBADE

Bugün martının çığlığıyla birlikte,
bana seslendiğini duydum tekrar,
o kuşu göstermek için uyandırmak
istediğinde beni, uçan
garip bir şekilde kentin üstünde,
durmak istemeyen,
özleyen
denizin mavi ıssızlığını-

Şimdi kıyısından geçiyor
dış mahallelerin,
öğle aydınlığı acımasızca dikiliyor önüne:

Açlığını duyuyorum onun
senin elini içimde duyduğum gibi,

bir çığlık
sıradan, ezgi yoksunu-

Bizimkisi çok farklı
değildi. Gövdenin
tükenmek bilmez isteklerinden
fışkırdı,

tekrar dönme eğilimine saplanarak:
Külrengi şafak, seçmedik
giysilerimizi bırakıp gitmek için.


LOUISE GLUCK