KENAR

Tekrar tekrar, tekrar tekrar bağlıyorum
Yüreğimi karyolamın başucuna
Yorgan çığlıklarım
Katılıp kalıyor eline çarpıp. Sıkılıyor--
Biliyorum. Yutmadım mı tavlamalarını, çiçeklerini
Koymadım mı suya? Anamdan kalma dantel masa örtüsünün üstünde
Dalışını gözledim deşilmiş kızartmalara, kırpıntılarını verir
İyiliği tutunca... Uyluklarını üzerinde duydumsa
Çocuklar içindi bu. Ödülü?
Evle kötürümleştirilmiş sabahlar,
Ekmeğini kızarttığını, kahvesinin tadına baktığını
Görüyorum, kollayarak. Benim kahvaltım çerçöp.



RENE CHAR