YANSIMA

Bu gece karanlık pencerede gördüğüm ben
babama benziyordu tıpkı, onun da
hayatı benimki gibi geçmişti,
ölümü düşünerek, dışarda bırakarak
bütün duyusal sorunları,
sonunda bu hayat
kolayca vazgeçilir olmuştu, yoktu
değecek hiçbir şey: Dahası
annemin sesi bile
değiştirememişti onu ya da kılını
kıpırdattıramamıştı inandığından
bir kez başka bir insanı sevmezsen
bu dünyada yerinin olmayacağına.

Louise Glück