YİTİK SEVDA

Bir ömür tüketti bu dünyada kız kardeşim.
Doğdu, öldü. Arada,
ne bir canlı bakış, ne bir cümle.

Bütün bebekler gibiydi,
ağladı. Doyurulmasını istemedi.
Gene de, annem kucağına aldı onu, değiştirmeye çalıştı
öncelikle kaderi, sonra tarihi.

Değişen birşey oldu: kız kardeşim ölünce,
annemin yüreği
buz kesti, katılaştı,
küçük bir demir ağırşak oldu.

Bana öyle gelmişti ki kız kardeşimin gövdesi
bir mıknatıstı. Hissedebiliyordum çektiğini
annemim yüreğini toprak altında,
büyüsün diye.



LOUISE GLUCK