GARCIA LORCA'NIN ZAMANI
                                                                       
Sümbülleri, mumları düşlüyordu Federico
Zeytinleri, karanfili, soğuk ayı düşlüyordu.
Düş görüyordu Federico, ilkyazın Granada'da. 

Acı bir yalruzlikta dinleniyordu, 
belirsiz limonlarının ayak ucunda,
ezgi içre yatmiş, yol kıyısında. 

Yüksek gece, pırıltıli yıldızlar ekili, 
sürüyordu uzun saydam kuyruğunu 
bütün yollar üzerinde. 

"Federico" diye bağırdı birden 
ayak sürüyerek geçen çingeneler, 
elleri hareketsizdi elleri bağlı. 

Oh! nasıl bir ses kükrüyordu kansız damarlarında! 
Nasıl bir yalım alevlendiriyordu 
soğuktan titreyen vücutlarını!
Nasıl yumuşacıktı adımnları ah nasıl! 

Yürüyordu gecenin örttüğü yeşil gölgeler: 
duyular da gidiyordu yalnayak, peşleri sıra 
o sert, omurgasız yolda. 

O zaman Federico, yıkanmış ışıklarla, 
- Düş gören Federico, ilkyazın Granada'da -
ay, karanfil, mum ve sümbüller taşıyarak 
güzel kokulu sıradağlar arasından. 

Nicolas Guillen