TER VE KIRBAÇ 

Kırbaç,
ter ve kırbaç.

Uyandı erkenci güneş 
ve buldu yalnayak zenciyi: 
Alanda; gövdesi çıplak               
ve kırbaçlanmış.

Kırbaç, 
ter ve kırbaç. 

Haykıra haykıra geçti rüzgar: 
- Nasıl da kara bir çiçektir her yumruk! 
- Haydi, yetsin artık! dedi kan. 
- Haydi, yetsin artık! dedi rüzgar. 
Yalnayak, kanlar içinde gitti. 
Bütün kamışlar, 
açıldılar iki yana,,
titreyerek. 

Sonra, gökyüzü sessiz mi sessiz, 
ve göğün altında da, köle 
kıpkırmızı efendinin kanından. 

Kırbaç, 
ter ve kırbaç, 
kıpkırmızı efendinin kanından; 
kırbaç, 
ter ve kırbaç, 
kıpkırmızı efendinin kanından, 
kıpkırmızı efendinin kanından.

Nicolas Guillen