TRISTIA : 1891-1938

Osip Mandelştam'a Veda Şiiri




Çileli dost, onlara yeğ tutardım
Seni. Ölüler koruyor mühürlü hayatlarını
Ve ben gene geç kaldım. Çok geç
Selamlar, toz bulutları, arsız ağlamalar.

İmgeler beliriyor kimsesizlikten
Bak...ovada yıkıntılar...
Gözlerini ellerine dikmiş birkaç kişi; öbürleri
Yiyecek için yerde sürünüyor yol boyunda.

Hiçbiri kaçmıyor tragedyanın gözünden.
Bize dokunacağı yok, ama orada --
Kusursuz, doyumsuz -- buna doya doya bakarak
Kendi sonuna ulaşıyor katı yaz göğü.

Geoffrey Hill