DOĞA VE SANAT ya da SATÜRN VE JÜPİTER

Sen günün ta yücesinde egemensin ve çiçeklenir
Yasaların, teraziyi sen tutarsın, Satürn'ün oğlu!
Nasip dağıtırsın ve ölümsüz hükümdarlık
Sanatlarının şanı üzre dinlenirsin kıvançla.

Ama ta uçuruma -kendileri anlatır türkücüler-
Sürmüşsün kutsal Ata'yı, öz babanı
Vaktiyle sen; orda, aşağlarda, yabanların
Senden önce haklı oldukları yerde ağlarmış

Suçsuz da olsa, altın çağın tanrısı nicedir:
Vaktiyle çabasız ve daha büyükmüş senden,
Oysa ağzından hiç buyruk çıkmazmış
Ve hiç bir ölümlü adıyla anmazmış onu.

İn öyleyse! Ya da şükran sunmaktan utanma!
Ve kalmak istiyorsan, hizmet et senden eskiye;
Ve bırak da, hepsinin önünde, tanrılarla
İnsanların önünde adlandırsın onu türkücü!

Çünkü, senin şimşeğin bulutlardan nasıl çıkarsa,
Öyle doğmuş ondan senin olan her şey; bak,
Ona tanık senin buyurduğun, ve her güç
Satürn'ün barışından oluşmuş.

Ve canlıyı duyunca yüreğimde bir kez
Ve senin biçim verdiğin kararmaya yüz tutunca
Ve değişken zaman benim için
Uyutunca kendini beşiğinde:

O zaman tanırım seni, Kronion! O zaman dinlerim seni,
Bilge ustayı, bizler gibi Zaman'ın oğlu olanı,
Yasalar koyanı, alacakaranlığın
Sakladıklarını açıklayanı.

Friedrich Hölderlin