TANRININ GÖRKEMİ

Yeryüzü Tanrının görkemiyle yopyoğun.
      Tutuşacakmış gibi, yaldızlı kağıdın parıltısıyla;
      Gitgide büyüyor ezilen yağın sızıntısıyla.
Öyleyse neden aldırmıyor artık insanlar onun gücüne?
Kuşaklar yürüyüp yürüyüp yürüyüp geçti;
      Ve her şey pazarlıkla köreldi, bin bir çabayla bitkin;
      Ve her şeye sinmiş insanın soluğu ve kokusu: toprak
Çıplak artık, ama hissetmiyor kundura giymiş ayak.

Gene de tükenmek bilmiyor doğa;
      Yaşıyor her şeyin özünde en tatlı tazelik;
Karanlık Batda sın ışıklar da sönmüş olsa bile
      Ah, işte sabah, beliriyor doğudaki şu boz çizgide --
Çünkü Kutsal Ruh tepenin üzerinden, eğilmiş
      Gözlüyor dünyayı sıcak yüreği ve parlak kanatlarıyla.

Gerard Manley Hopkins