ŞAH ASIR

1: Yukel'in mektubu.

   Terkettiğim ülkeden geriye, üzerinde yattığım, seviştiğim, düş
kurduğum bir yatağın hatırasını saklıyorum.
   Öleceğim, kesinlikle, galibin ülkesinde; ama ya rastlantı 
sonucu vatanıma geri dönseydim, o yatakta bir daha uyuyabilir,
sevişebilir, düş kurabilir miydim?
   Paris, hafızamın zayıflayışıyla birlikte karanlığa gömülüyor.
Paris bir kadın, benim nişanlım o, Sarah.
   Londra'da, o kaçmayı düşündüğümüz yerde, çöküyor çatılar.
   Yeni girdik on dokuz yaşımıza ve derin hayalleri aklaştıran
kış, şimdiden, yanaklarımızın üzerini kaplıyor soğuk çimentosuyla.
   Mesimler inşa ediyor insanı; yaz, şafağın allıklarıyla;
ilkbahar, taçyaprakları ve balla; sonbahar, sararmış yapraklarla.
   Ey sevgilim, elveda!
   En geniş han, celladınki. Heryerlerden gelen kurbanlar orada
ağırlanıyor.
   Yol, tüm tutkumu çekip alacaktı; evrenim çatlıyor gölgeler
yüzünden Sarah, ve alnım karşı çıkıyor sayılmaya. Ölüme daha iyi
hazırlanmak için kısacık yaşamanın sıcaklığı.
   Bulutların kapladığı göğü seziyor gök. Okyanus burun 
deliklerine kadar mavi; böylece, köpek, görünmez efendisi 
yaklaşırken, boğazından bakışlarına dek insancılaşıyor.
   Çağırıyorum.


Edmond Jabés