1 :      ŞAFAK 
         YA DA İLK SORU

         ("Şafak öykünün önünde gidiyor ve bu, bir çocukluğun
      uyanışı."
                                                 Reb Eliezer.


         "Eğer yanıt doyurucu değilse, Rabbi, nasıl bileceğiz 
      senin efendi, benimse mürid olduğumu?
         -Soruların sırasından."
         Reb Attal yazıyordu: "Her yıldız bir sorudur. Bizim
      hesaplarımıza gelmez sayıları, hep bilmezden geleceğiz
      insanın sınırlarını.
         Duyulmayı dilemek, hepsini yerinden söküyor gibi
      yapmaktır.")

   Şafak, Yukel, çiylerle kaplı, dünyanın bütün sorularının 
açmak üzere olduğu tomurcuktur.Evrenin önceden varoluşu. 
Yakında, üzerinde gölgelerin kıpırdamadığı bir gül görürüz 
yalnızca, bürüneceği renkler öğleye kadar teklik ve 
duraklamanın renkleri olacaktır. Sonu geldiğinde, sayılar 
içinde ölmek için çoğalacaktır.
   Eğer, içimizde, hülyanın izleri görünmez ise, bu onları
gün ya da bir lamba ışığında arama niyetimiz olduğunu gösterir.
Geceleyin, içine süzüldüğümüz o kara yokluk içinde fosforlu
oluşları onlara ihanet eder.
   Senin belirlenmiş arzun. Bütün yoksunluklarımdan daha 
ağırım. Kaygı karanlığa yolluyor bizi ve aşk, orada güneşi
tahta çıkartıyor. Seviyorum ve işte sabah oluyor.
   Dişlerim takırdıyor, ama ellerimin sana değdiği yerde sıcak
olduğunu görmek düşüncesi beni mutlu kılıyor.
   Dünya bizim gibi saf. Dün ve yarın bir aynı basit cümle.



Edmond Jabes