KALSIN DİYE

Gecenin biriyi belki
Bir buçuğu ya da.

Bir köşesinde hanın
Tahta bölmenin arkasında
Bir ikimiz vardık bomboş salonda
Bir gaz lambası ışıyordu azıcık.
Kapının yanındaydı uşak
Ve uyukluyordu yorgunluktan.

Kimse yoktu bizi görecek. Birden
Öylesine güçlü alevlenerdi isteğimiz
Karşı koyamadık ve unuttuk herşeyi.

Giysiler aralanıverdi biraz
Pek az giyinmiştik zaten
Tanrısal temmuz ayı yakıp kavurduğundan.

Etin hoş tadı
Yarı açık giysiler arasında
Hızlı çıplaklığı etin-işte görüntüsü
Yaşadı yirmialtı yıl boyunca.
Ve bu gün geldi tekrar
Bu şiirde kalmağa.

Konstantin Kavafis