TANRININ ANTONİUS'U YÜZÜSTÜ BIRAKIŞI 

Geceyarısı ansızın duyduğunda 
nefis müziklerle, çığlıklarla 
görünmez bir topluluğun geçtiğini--
boşuna ağlama talihin döndü, 
yaptıkların boşa çıktı diye, 
tüm tasarıların hayal oldu. 
Bunu çoktan bekliyormuş gibi, bir yiğit gibi, 
veda et ona, giden İskenderiye'ye. 
Hele, kendini kandırıp geçirme içinden 
yalnızca bir düştü bu, belki de yanlış işittim, diye 
alçalma böyle boş umutlar içinde. 
Bunu çoktan bekliyormuş gibi, bir yiğit gibi, 
böyle bir kente yaraşan sana yakışırcasına; 
yaklaş pencereye kararlı adımlarla, 
ve dinle heyecanla, bir korkağın 
yalvarıp yakınışlarıyla değil, 
son kez için titreyerek dinle o sesleri, 
o gizemli topluluğun nefis çalgılarını, 
sonra veda et yitirdiğin İskenderiye'ye.



Konstantinos Kavafis