TAMARA

Derin bir boğazında Daryal Geçidi'nin,
Terek'in sisler içinde çırpındığı o yerde,
Kara bir eski zaman kulesi
Yükseliyordu kara bir kayanın üzerinde.

Bu upuzun ve dar kulede
Çariçe Tamara'ydı yaşayan:
Dilberliğiyle göksel bir melek
Kurnazlığı ve kötülüğüyle şeytan.

Karanlık sisinde gece yarısının
Altın bir ışık parlardı kulede;
Ve ulaşıp gözlerine yolcunun ,
Çekerdi onu kendisine.

Ve sesi işitilirdi Tamara'nın:
İstek ve tutkuyla titreyen;
Bu seste karşı konulmaz bir güç
Vardı, insanı büyüleyen.

Sesine bu görünmez perinin
Sürüklenirdi asker, tüccar, çoban:
Asık yüzlü bir harem ağası
İçeri alırdı onları kapıdan.

İnci işlemeli simli bir örtüyle
Kaplanmış, yumuşak, kuştüyü yatakta,
Şarap dolu iki kadehle
Karşıları konuğunu Tamara...

Kenetlenirdi sımsıcak eller,
Dudaklar dudaklarla birleşirdi,
Ve bütün gece çevrede
Tuhaf, yabanıl sesler işitilirdi.

Sanki bu bomboş kulede, yüzlerce
Ateşli delikanlılar, kızlar
Bir gece düğününde ya da
Büyük bir ölüm yemeğinde buluşmuşlardı.

Fakat şafağın ilk ışınları
Dağların üstünde yükselirken,
Ansızın karanlığa ve sessizliğe
Gömülürdü kule yeniden.

Sadece Terek, Daryal Geçidi'nde
Bozardı bu sessizliği uğultusuyla;
Birbiri ardına yuvarlanan
Çarpışıp parçalanan dalgalarıyla.

Ve hıçkırarak, sessiz bir vücudu
Sürüklerken bu dalgalar hızla,
Kulenin penceresinde ak bir görüntü
Belirir, bir ses duyulurdu: Bağışla.

Bu veda nasıl da tatlıydı;
Ve o sevecen sesteki çınıltılar
Yeni buluşmalar vaat etmedeydi,
Yeni öpüşler ve okşayışlar...

Mihail Yuryeviç Lermontov