VURUP GİDİYORUM AKŞAMIN YOLLARINDA

Vurup gidiyorum akşamın yollarında
düş kurarak. Altın
tepeler, yeşil çamlar,
tozlu meşeler!..
Nereye çıkar ki bu yol?

Vurup gidiyorum bir türkü tutturup,
keçi yolu boyunca, gezgin...
-gün iniyor yavaşça-
"Bağrıma yüreğim çakılmıştı da
bir sevdanın dikeniyle;
bir gün çıkarıp attım ya,
ne gönül kaldı ne yürek bende."

Ve birden bütün kır,
sessiz ve loş, dura kalıyor
düşünmek için. Irmağın
kavakları arasında inliyor rüzgar.

Ama çökmekte akşam karanlığı;
dolana dolana gidiyor yol,
aklaşıyor hafiften,
gözden yitiyor bulanıp.

Yine başlıyor ağlamaya türküm:
"Sivri ve parlak diken,
ah ne olurdu çakılıp kalaydın
bağrımda yüreğimden."


Antonio Machado