BAKÛ


Bakû

rüzgar kenti sen

iri kumlarını gözlere tüküren.

Bakû

yakılıp yıkılmış kent

Balakan’ın soluğunu kesen.

Bakû

telden dalları

duman yapraklarıyla.

Bakû

       kapkara

                  petrol ırmaklarıyla.

Bakû

düz damlı evleri

kemerli burunlu insanlarıyla.

Bakû

hiç kimse toprağına yerleşmez eğlenmek amacıyla.

Bakû

bu dünyanın ceketindeki yağ lekesi.

Bakû

pislik deposu kent

                            ama ben sana doğru

sürüklenmekteyim

                      ve öylesine bir sevgiyle

                                           koşuyorum
ki sana doğru

koşamaz Tibet’e bir derviş

Mekke’ye Müslüman

ve Kudüs’e

                 hacca giden

                                   Hıristiyan.

Şundan ki sende

makineler solumakta ve titremektedir

binlerce ve durmadan

                               piston çarklarıyla.

Her şey öpücüktür sende

                         ardı arkası kesilmez


sürekli bir öpücük

boğuk

       ve soluk kesen

                             yağa

                                  ve nefte.

Kentin direncinden

                         Göstermeyecek kaçmak
yürekliliğini

Birbirine zincirlenmiş gövdeleriyle

Bakû’de

           alçakgönüllüce

                            sarnıçlarda kıvrılarak


    yuvarlanan

yılanlar bile.

Evet güvenebilir ancak

                                  Geleceğe güçle

başlayınca

                ülkeden ülkeye

akmaya

        başkentlerin yüreğine

                          Bakû’nun kanı

                                               koyu


ve yapışkan.




Vladimir MAYAKOVSKI