İNSAN

  O bütün günahları bağışlayan, o dünyayı kutsallaştıran
güneş avucunu başıma koydu.

  Bütün rahibelerin en dindarı gece de örtüsünü omuzlarıma.

  Öpüyorum sevdamın bin sayfalı incilini.

Acı ve çın çın öten dualar ettim aşka,
ruhum bir başka
gelişi beklerken,
duyuyorum yeryüzü
senin
"Esenlikle git şimdi" ni ben.

Gemisinde gecenin
ben yeni Nuh
bekliyorum
aba dalgaları arasında
gelsinler,
gelsinler de beni götürsünler diye,
bölsünler diye tan kılıçlarıyla
yeryüzü düğümünü ikiye.
Geliyor tan.
İşte!
Büsbütün açıla yayıla.
Her yere ışıkları girmiş de
tırmalıyorlar.

Ötüyor büklümleri
ve günler yavaşça kayıyor içlerine
çalkalanıp duran bağa kabuklarıyla.

Güneş çağırıyor yine
ateşten voyvodolarını.
Trampet çalıyor tan
ileri,
yeryüzü çamurunun üzerine!
Güneş
unutma sakın
hiç yoktan
çığırtkanın
olduğumu.

Vladimir Mayakovski