CHE

Cesedi dağlardan
Vallegrande'ye
güçlükle indirildiğinde
ve gözleri o anlamsız bakışla
boş bir dünyaya
bakakaldığında bile,
gözler bir anlam kazandı
dişlerini gösteren
yarı aralık dudaklarının
gülümseyişinde -- ne öfke,
ne çırpınma, sadece
bilincin o tekinsiz yan --
kısı ve bir ölünün
kaderi kendine
köle edişi -- Bolivya:
daha ne kölelikler
ürperecek kamış keserken
çelikte bile ve kıracak
üzerini ot bürüyen
üniformaları ve bildirileri --
şimdi o yükselip dönüşüyor
ormanların seslerine.
Çünkü ölüler
sular gibi
köklerin diplerinde gezer
ve yeşil toprağı
kahraman olmaya iterler.
Anlayış içinde büyürler,
ağaç ağaç, insan insan,
gölgeler gibi devinirler.
Sessiz fişekliklerin okşadığı
bahar çiçekleri
birden açar
ve dökülürler.
Oysa ormanlar çatırdar,
dağlardan aşağı
kilometrelerce
mermer bir yüz,
kırık bir gövde.
Memeri kıran
sadece bir gülümseme.


Edwin Morgan