BİR CİGARA

Sensiz duman tütmüyor, ateşim benim.
Sen gidince,
cigaran yandı durdu küllüğümde
ve öyle sessiz, külrengi bir halka
yükseldi ki havaya, gülümseyerek düşündüm,
kin inanır bunun böyle bir sevgi belirtisi
olabileceğine diye. Bir cigara,
cigara içmeyen birinin küllüğünde.
Son halka da titrerken
beklenmedik bir esintiyle,
yüzümü yaladı o eğri duman.
Kokusundan mı, tadından mı ?
Sen yanımdasın gene ve başım dönüyor
dudaklarının tütününden.
Sönsün ışıklar.
Sırtüstü uzansın duman karanlıkta.
Küllerin iniltisimi duyuncaya kadar
pirinç çiçekler arasında,
içime çekeceğim son öpücüğünü gece yarısından sonra.


Edwin Morgan