63

Gidiyorum çölde, burda tuz taşı
denizin gömdüğü tek güldür, tek çiçektir,
gidiyorum sedefli ırmak boyunca, karda.
Gördü adımlarını acı Sıradağlar.

Uğultulu çalılık, ey yaban yurdum,
ormanda düğüm düğüm ölüm öpüşlü sarmaşan,
sızısı bir su kuşunun, ok gibi ürpertiler,
yitik acılar diyarı, katı yaşlar diyarı!

Bakırın ağulu derisinden, bir kar anıtı gibi
uzanmış güherçileden, asmaya, kiraz taçlı
ilkyaza dek, her şey benim bu yurtta,

her şey benim, kara bir atom gibi çöle,
üzümün güz parıltısına aitim...
Yükselir kar kuleleri metal yurdumdan.


Pablo NERUDA