68

			Pruvanın şekli

Yürümeden geldi bu tahtadan kız:
tuğlaların üstüne ansızın oturmuş oldu,
denizlerin yaşlı çiçekleri örttü başını
bakışı köklerden aldı hüznünü.

Baktı bize sunulan yaşamlara, yaşayışımıza,
gidişimize, yürüyüşümüze, toprağa bağlılığımıza;
solduruyordu gün tüveyçlerinin rengini.
Gözetiyordu görmeden tahta kız bizi.

Başında eski dalgaların tacı, kız
ordaydı, bozguna uğramış gözlerle bize bakıp,
biliyordu ki zamanın, dalgaların, suyun, seslerin

ve yağmurun uzak bir ağında yaşıyorduk,
ama bilmiyordu, gerçekten mi, yoksa düşünde mi vardık.
Tahta kızın öyküsüdür bu anlattığım.


Pablo NERUDA