78

Ne hiç'im var ne hep'im artık. Kumsalda
yolunu şaşırıp kalmış utkunun ayakları.
Zavallı bir adamım benzerlerini sevmeye hazır.
Ve seni seven. Bilinmeyen kadın. Başak vermeden, satmadan.

Kanlı taçlar örmedim, belki bilirler,
alayla savaştım, ruhumla doldurdum
açık denizi ve kötülük yapanlara
dişi barış güvercinleri saldım.

Hiç'im yok diyorum, çünkü farklıydım,
farklıyım, farklı olacağım. Ve değişen aşkın adına
saflığı savunuyorum.

Unutuşun taşından başka nedir ölüm.
Ben, seni seviyorum, ağzından kıcancı öpüyorum.
Odun olalım. Dağda bir ateş yakalım.



Pablo NERUDA