BİR SÜRÜ AD

Pazartesilerin içine geçmiş salılar
Haftalar koskoca bir yıla
Kesip biçemezsiniz zamanı öyle
Kör ve usanmış makaslarınızla
Ve bütün günlerin adları
Silinip sürüklenmiş gecenin sularıyla

Kimse ben Pedro'yum diyemez artık
Ne Roza var bundan böyle ne Maria
Kuma ve toza döndük hepimiz
Birer yağmuruz yağmurun altında
Venezüella'dan söz açtılar bana
Şili'den söz açtılar, Paraguay'dan
Tek kelime anlamadım dediklerinden
Ben evrenin derisini bilirim yalnız
Birim adı yoktur onun da

Çiçeklerle birlikteyken duyduğum hazdan
Çok daha fazlasını duydum köklerle yaşarken
Ve bir taşla konuşurken
Çıngırak gibi ses verdi bana
Öylesine uzadı ki ilkbahar
Sürdü bütün kış boyunca
Zaman pabucunu yitirmiş
Bir yıl eşit dört yüzyıla

Uykuya varınca geceleri
Hangi adla çağırırlar beni, ya da
Çağırmazlar hangi adla, bir bilsem?
Kimim ben peki uyandığım zaman
Yatmadan önceki ben değilsem ?

Bu demektir ki yeni doğmuşcasına
Ayak bastığımız seyrektir yaşamın topraklarına
Bırakın dolmasın ağızlarımız
Bir sürü belirsiz adlarla
Bir sürü sıkıcı işlemlerle

Bir sürü carcaflı mektuplarla
Bir sürü senin ve benim olan'la
Bir sürü kağıt imzalamakla

Bir aklım var herşeyi karıştırmak için birbirine
Birleştirmek için herşeyi, can vermek için onlara
Katmak için bir şeyi ötekine, çırılçıplak görmek için

Evrenin ışığı okyanus ışığının
Tekliğine, bütünlüğüne varıncaya kadar
Cömert bir bütünlüktür o, uçsuz bucaksız
Korkunç güzel bir kokudur yayılan ortalığa.


PAblo NERUDA