DENİZ KIYISINDA YAŞLI KADINLAR

Yaşlı kadınlar gelir ağırbaşlı denize
Soluk örtüleri omuzlarında
Kırılmış ince ayakbilekleri

Kumsalda dururlar öylece yapayalnız
Durgun bakışları hep bir yere dikili
Ne bulutlar değişir, ne sessizlik, ne elleri

Denizin ayıpları açılır önlerinde
İner de dağlarından borazanların
Oynar boğaların tüyleri

Yaşlı analar otururlar eski yerlerinde
Bakarlar azgın dalgalara kımıldamadan
Saydamdırlar, denizde gemiler gibi

Nerden gelirler nereye giderler
Köşelerden çıkarlar, var eder
Onları yaşamın kendiliğindenliği

Açık deniz onlarındır şimdi
Boşluk: Bir bzu kesen ayaz, bir kızgın sıcak
Yalnızlığı arttırır çoban ateşleri

Geçmişin bütünlüğü içinden gelirler
Kararmış yanıklarından akşamların
Eskiden leylak kokardı evleri

Suları görürler, ya da görmezler
Kumalar biçimler çizerler değnekleriyle
Deniz siler o çizgileri

Yaşlılar kalkıp giderler sonra
Çelimsiz bir kuşun ayaklarıyla
Rüzgardır alıp götüren o sıra
Denizden kaçan ak köpükleri



Pablo NERUDA