JİMENEZ DE QUESEDA  

Geliyorlar,geliyorlar  
Gemileri gör varıyorlar kalbim.  
Magdalene üstünde gemilerdir,  
Gonzalo Jimenez’in gemileri;  
Varıyorlar,varıyorlar,gemilerdir...  
Kapa,kemiren kıyılarını,  
Koma onları ha,nehir!  
Al onları,dalgaların altına,  
Sil süpür,onlardaki tamahı!  
Ateş hortumunu at,  
At kanlı omurgalılarını,  
Nehir!  
Sal,  
Göz yiyen yılan balıklarını,  
Sal onlara!  
Kaba timsahı çıkar,yollarına:  
Batak rengi dişleriyle onu,  
İlkel kalkanıyla;  
Kumlu sularının üstüne kur,  
Köprü yap,onu!  
Jagar(*) ateşi boşalt,nehir ana:   
Tohumlarından olma ağaçlarının,  
Doruğundan!  
Kan sinekleri yağdır,kan,  
Kör et gözlerini,kara dumanla!  
Tık onları,yarı kürene:  
Yatağındaki karanlık köklere  
Bağla,onları!  
Ye bitir,yengeçlerinle:  
Ciğer ve dudaklarını,  
Tüm kurut kanlarını,  
Kurut!  
Talan ediyorlar,  
Dişliyorlar,öldürüyorlar,  
Daha şimdiden;  
Daldıkları korudur.  
Sırlı, kırmızı ormanın örtüsünü  
Savun Kolombiya,n’olur!  
Bıçağı dayadılar şimdiden:  
Ufacık tapınağına,Iraka’nın.  
Aha,tuttular zipa’yı(**)   
Ve bağladılar:  
"De sökül,  
Eski tanrının mücevherlerini!".  
Mücevherler ki:  
Pırıldar ve çiçeklenirdi,  
Kolombiya seherinin çiğiyle.  
İşkenceye koşarlar prensi,  
Şimdi de,  
Öldürdüler.  
Başı,bakar bana:  
Kimsenin örtemediği gözleriyle,  
Bakar,yar gözleriyle:  
Yeşil ve çıplak yurdumun.  
Muhteşem başı,yakarlar  
Şimdi de.  
Ardından gider atlar:  
Kılıçların ve işkencelerin,  
Şimdi de.  
Üç beş köz kalmış ortada,  
Ve küller arasında şimdi:  
Gözleri prensin,  
Kapanmayan gözleri.  
  

(*)Jagar: Güney Amerika kaplanı   
(**)Zipa: Yerli başbuğ ve papaz   

Pablo NERUDA