Böyle Buyurdu Zerdüşt'den

Zehirli Örümcekler Üstüne

Bak, bu zehirli örümceğin mağarasıdır.
Örümceğin kendisini görmek ister misin ?
İşte asılı ağı: dokun da titresin.
İşte, kendi isteğiyle geliyor: hoşgeldin, örümcek !
Üçgenin ve simgen kara kara duruyor sırtında,
ben senin gönlündekini de bilirim.
Öc var senin gönlünde; ısırdığın yer kara kabuk bağlar,
zehirin gönle başdönmesi verir öcüyle.
Böyle sesleniyorum size benzetme diliyle,
ey gönle baş dönmesi verenler, ey eşitlik vaizleri.
Siz zehirli örümceklersiniz bence,
gizli gizli kin besleyenlersiniz !
Ama ben sizin saklandığınız yerleri yakında ışığa çıkaracağım.

(...)

Bunun için koparıyorum ağınızı,
öfkeniz sizi yalan mağaranızdan dışarı uğratsın diye,
öcünüz "doğruluk" sözünüzün arkasından ileri sıçrasın diye.
Çünkü insanların öcden kurtarılması - bence en yüksek umuda köprü budur,
uzun fırtınalardan sonraki gökkuşağı budur işte.
Ama zehirli örümcekler, başka türlü olsun isterler.
"Dünyanın öcümüzün fırtınlararıyla dolması,
doğruluğun ta kendisi olsun" Böyle sözleşir örümcek yürekleri.

(...)

Kin çınlar bütün yakınmalarında,
bütün övgülerinde kötü niyet vardır
ve yargıçlık onlarca mutluluktur.
Ama şunu salık veririm size, dostlarım:
cezalandırma eğilimi güçlü olanların hiçbirine güvenmeyin.
Bunlar soyu sopu bozuk kişilerdir,
cellat ve avköpeği bakar suratlarından.
Doğruluklarından çok söz edenlere güvenmeyin !



Nietzsche