babacım 

Yapma, yapma, artık yapma 
Bunu bana, ayakkabı kara. 
İçinde yaşadığım bir ayak olarak 
Otuz yıl boyunca, zavallı bir beyazlık, 
Güçlükle nefes almaya cesaret ettiğim veya hapşırmaya. 
Babacım, seni öldürmek zorundaydım. 
Ben bir fırsat bulamadan önce sen öldün – 
Misketle doldurulmuş gibi ağır bir çanta dolusu Tanrı, 
Ürkütücü heykel, ayak baş parmağı 
Bir San Fransisko fok balığı kadar kocaman. 
Ve acayip Atlantikte bir kafa 
Fasülye yeşilinin mavinin üstüne yağdığı yerde 
Güzel Nusret'ten uzak sularda. 
Seni iyileştirmek için dua ederdim. 
Ach, du. 
Alman dilinde; Polonya kasabasında 
Silindirin altında ezilip dümdüz edilmiş 
Savaşlarla, savaşlarla, savaşlarla. 
Ama kasabanın adı çok sıradan dedi 
Polonyalı arkadaşım 
En az bir iki düzine kadar vardır aynısından. 
Demek ki hiç bilemeyeceğim 
Nereye koyduğunu ayağını, kökünü saldığını, 
Seninle hiç konuşamadım. 
Çene kemiğime sıkıştı kaldı dilim 
  
Sesim bir kablonun içinde kısıldı. 
Ich, ich, ich, ich. 
Zorlukla konuşabiliyordum. 
Her Almanı sen sandım. 
Ve bu lisan kırıcı 
Bir makina, sanki bir makina 
Bacasından atıyor beni bir Yahudi gibi 
Dachau, Auschwitz, Belsen'e bir Yahudi gider. 
Yahudi gibi konuşmaya başladım. 
Belki de bir Yahudi'yim ben. 
Tirol'ün kar'ı, Viyana'nın açık renkli birası 
Ne çok saf ne de gerçek. 
Çingene kadın anam ve tuhaf şansımla 
Ve Tarot kutumla, ve Tarot kutumla. 
Gerçekten belki de Yahudi'yim ben. 
Ben Sen'den hep biraz korktum, 
Senin Nazi Hava Kuvvetleri'nden, agularından, 
Ve jilet gibi bıyığından 
Ve ari gözlerinden, parlak mavi. 
Panzer-adam, Panzer-adam, Ey Sen – 
Allah'la boy ölçüşen bir gamalı haç 
Öylesine karasın, gökyüzünden hiçbir çığlık sızmaz içeri. 
Her kadın bir faşiste tapar, 
Suratta çizme, senin gibi bir 
Acımasızin, acımayan acımayan kalbi. 
Kara tahtanın önünde duruyorsun, babacım, öylece 
Bendeki resminde, 
Ayağın yerinde çenede bir çatlak ince 
Ama bunun için daha mı az şeytan? Değil, hayır değil 
Kırmızı temiz kalbimi ikiye bölen 
Kara adam daha beyaz hiç değil 
Seni gömdüklerinde on yaşındaydım. 
Yirmisinde ölmeye çalıştım 
Dönmek için geriye, geriye, geriye sana 
Kemikler bile idare eder sandım. 
  
Ama beni çıkardılar çuvaldan, 
Ve parçalarımı zamkladılar birbirine tek tek. 
O zaman anladım ne yapmam gerektiğıni. 
Senin bir maketini yaptım. 
Meinkampf bakışlı, kara giysiler içinde 
Bir adam raflara ve vidalara aşık. 
Ve evet dedim, kabul ediyorum. 
İşte babacım, sonunda ben bittim. 
Kara telefonun hattı kökünden kesildi, 
Sesler kablolardan kıvrılarak geçemez artık. 
Bir adam öldürseydim, iki adam öldürmüş olacaktım – 
Kendisini sen olarak tanıtan 
Ve bir yol boyunca kanımı içen vampir, 
Yedi yıl boyunca, doğrusunu istersen. 
Babacım, artık sırtüstü yatabilirsin. 
Şişko kara kalbine bit tahta parçası saplı olarak 
Köylüler zaten seni hiç sevmemişlerdi. 
Mezarına topuk vuruyorlar, üstünde dans ediyorlar şimdi. 
Hep biliyorlardı zaten senin sebep olduğunu bütün kötülüklere. 
Babacım, babacım, adi herif, bitirdin beni. 

Sylvia Plath