kenar 

Kadın mükemmeliğe erişti 
Ölü 
Bedeni bir zafer gülümsemesi takınmış 
Bir Yunan gerekliliği yanılsaması 
Tuğunun kakmalarında akmakta, 
Çıplak 
Ayağı konuşuyor adeta: 
Yol buraya kadardı, artık bitti. 
Her ölü çocuğa beyaz bir yılan dolanmıs. 
Artık boşalmiş, 
Küçük süt fışkırtıcılarina da birer tane. 
Katlayıp kaldırmıs onları geri vücuduna 
Bozulmaya yüz tutan bir bahçede 
Gece çiçeklerinin tatlı, 
Derin boğazından gelen kokular kanarken 
Kapanan bir gülün yaprakları gibi. 
Ayın üzülmesine gerek yok, 
Kemikten kapşonunun içinden bakıyor. 
Böyle şeylere alışkındır o. 
Karalıklarını takırdatıyor ve peşinden sürüklüyor. 

Sylvia Plath