ANNABEL LEE

Uzun yıllar önceydi
         Deniz kıyısındaki bir krallıkta
Belki bilirsiniz, bir kız yaşardı
         ANNABEL LEE adıyla
Ve bu kızoğlankız hiçbir şey düşünmezdi
         Bence sevilmek ve beni sevmekten başka.

O da ben de çocuktuk
        Bu krallıkta deniz kıyısındaki
Ama aşktan da öte bir aşkla sevdik
        Ben ve ANNABEL LEE
Öyle bir aşk ki kanatlı Seraphları göklerin
        Kıskanmıştı onu ve beni.

Ve bu yüzden uzun zaman önce
       Bu krallıkta deniz kıyındaki
Bir rüzgar esti bir buluttan, üşüterek
       Güzel ANNABEL LEE'mi,
Öyle ki soylu yakınları geldi bu yüzden
       Ve alıp götüdüler onu benden
Bir mezara kapatmaya
       Bu krallıkta deniz kıyısındaki

Melekler yarımız kadar mutlu olmayan gökte
       Kıskanıp durdu ve onu ve beni
Evet-neden buydu (bu deniz kıyısındaki
       Krallıkta herkesin bildiği gibi)
Ki o rüzgar esti buluttan geceleyin
       Üşüten ve öldüren ANNABEL LEE'mi

Ama çok daha güçlüydü aşkımız aşklarından
       Bizden daha büyük olanların
       Bizden daha bilge olanların
Ve ne melekler yukardaki göklerde
       Ne de şeytanlar altında denizin
Ayırabilir ruhumu ruhundan
       Güzel ANNABELL LEE'nin.

Çünkü ay doğmaz asla hayalini getirmeden
       Güzel ANNABELL LEE'nin
Ve yıldızlar çıkmazlar ama parlak gözlerini hissederim ben
       Güzel ANNABELL LEE'nin
Ve öylece uzanırım yanısıra bütün gece vakti
Sevgilimin-sevgilim-hayatım ve gelinim
       O deniz kıyısındaki mezarda
       Onun mezarında, uğuldayan denizin kıyısındaki.

Edgar Allen Poe