ARAF

Birinci Bölüm

Ah dünyevi hiçbir şey, güzelliğin gözündeki
(Çiçeklerden yansıyan) ışıktan gayrı,
O bahçelerdeki gibi, günün
Çerkezistan'ın mücevherlerinden fışkırdığı-
Ah Dünyevi hiçbir şey ormandaki dereceğin
Melodisindeki titreyişten gayrı-
Ya da (tutuklu yüreğinin müziği)
Öylesine sessizce giden sevincin sesindeen
Ki, deniz kabuğunun uğultusu gibi,
Sürüp giden orda yankısı-
Ah hiçbir şey artıklarımızdan-
Ama güzellik tümüyle- çiçekler tümüyle
Aşkımızı dinleyen ve donatan bahçe köşklerimizi-
O otellerdeki dünyayı süsler, ötelerdeki-
O gezginci yıldızı.

Hoş bir zamandı Nesace için-çünkü
Altın göğün üzerinde salınıyordu,
Dört parlak güneşin yanında dünyası,
-Geçici bir dinlenme-
Bir daha azizlerin çölünde.
Uzakta uzakta zincirlerden kurtulmuş ruhun-
Üzerinde bir imparatorluk ihtişamıyla
Yuvarlanan ışık denizinin ortasında-
Az bulunuz bir ruh ancak (öylesine yoğun dalgalar)
Varabilir kaderindeki doruğa-
Uzaklardaki gezegenlere giderdi O, zaman zaman,
Ve sonraları bizimkine, tanrının kayırdığı-
Ama şimdi, demir atmış bir ülkenin hükümdarı,
Dümeni bırakıp- bir yana atıyor asasını
Ve tütsülerin, yüce ilahilerin arasında,
Dört kat ışıkla yıkıyor o melek uzuvlerini

Şimdi en mutlu olan ve hoş şu güzel yeryüzünde
Fışkırdığı yerde güzellik düşüncesinin
(Achaian tepelerinde parlayıp yerleşene dek,
uzaklarda,
İncile arasında kadın saçları gibi
Ürkmüş yıldızlardan düşerek çelenklerle),
Sonsuzluğa baktı O-ve diz çöktü.
Kendi dünyasının simgeleriyle-
Başka güzelliklerce gölgelenmeden ışıkta parlayan-
Yalnızca güzelliğin içinde,
Gök kubbeleri için çevresinde sengin bulutlarla-
Öyle bir çelenk ki tüm yıldızsı görüntüleri
İkizleyen çevresinde ve
Opalsi havayı bağlayan renklerle.

Aceleyle diz çöktü, bir çiçek yatağının üstüne,
Güzel Capo Deucato'da başveren zambaklar gibi
İstekle fışkırmış eğilmek için
Bir ölümlüye gönül veren- ve
Bu yüzden ölenin, uçup giden
-derin gurur- ayak izlerinin üstüne
Genç arılarla tomurcuklanan Sephalica,
Mor gövdesini kaldırdı dizlerine doğru
Ve adı yanlış Trabzon mücevher çiçeği-
En yüce yıldızlarda oturan-oradaki
Diğer tüm güzellikleri utandırmıştı.
Deli-ballı çiğdemi damlıyordu gökten,
(masal içkisi kafirlerin bildiği)
Bağışlanmayan'ın bahçelerine, Trabzon'daki
Ve bir güneş çiçeğinin üstüne
Yukardaki gibi, bu saate dek
Kıvrandırıp duran arıyı
Alışılmadık bir gündüz düşü delilikle:
Göklerde ve göğün çevresinde, o,
Peri bitkisinin yaprağı ve çiçeği
Eğleşir avuntusuz bir kederle- keder ki boynunu büker
onun,
Pişmanlık sancılarıyla, çoktan uçup gitti,
Ak göğsünü verip mis kokulu havaya,
Daha güzel ve iffetli, tıpkı suçlu güzellik gibi:
Nyctanthes de öyle, ışık kadar kutsal
Kokulandırmaktan çekinir geceyi:
Ve Clytia, güneşler arasında düşünürken
Hırçın damlalar koşar yapraklarından aşağı:
Ve o gözü yükseklerde çiçek,
Yeryüzünde bitip- nadiren- orada ölen
Saçardı korkusunu bir kralın bahçesinden,
Hoş kokulu yüreğini döküp, göklerde uçmaya:
Ve Valisnerian Lotusu akıp gitti
Rhone'un suları ile boğuşarak:
Ve senin en güzel mor parfümün- Zante
Isola d'oro-Fior di Levente
Ve Nelombo tomurcuğu, kutsal nehrin aşağılarına
Yüzen Hint Eros'uyla birlikte-
Güzel çiçekler ve periler. Onların işi kokularla
taşımak
Tanrıçanın şarkılarını göklere:

"Ey ruh, Göğün derinliğinde
Müthiş Olan'la Hoş'un,
Güzellikle yarıştıkları yerde
Oturam mavi hattın ötesinde,
Yıldızın sınırı ki
Dönmüştü senin
Sınır taşını ve seddini gördüğünde-
O sınırdan geçen kuyruklu yıldızlar,
Gururdan ve tahtlarından oluşmuş
Ateş taşıyıcıları olarak.
(Kızıl ateşini kendi yüklerinin)
Sonsuza dek köle gibi çalışsınlar diye<
Azalmayan bir hız
Ve dinmeyen bir acıyla-
Kim yaşar sonsuzlukta
-ki biz biliriz, hissederiz-
Ama hangi ruh açıklayacak
Bu kimin başının gölgesidir?
Habercin Nesace'nin bildiği varlıklar, gerçi
Senin sonsuzluğunun
Kendilerine göre hayalini kurdular-
Ah Tanrım. Yerine gelir senin istediğin.
Yükseklere çıkmıştı o yıldız
Fırtınalar arasında
Ama Nesace sürmüştü onu
Senin alevli gözlerinin katında
Ve, burada, sana düşüncede
Yalnızca düşüncede çıkıp imparatorluğuna,
Bir yer edinebilir tahtında-
Kanatlı imgelemle verilmiştir,
Benim elçiliğim,
Ta ki göklerin çevresinde
Gizlilik bilgi olanaca."
O zaman durup- alev alev yanaklarını
Utançla zambakların arasına gömdü,
Bir korynak aradı O'nun gözlerinin gücünden;
Yıldızlar ürkerdi Tanrıdan çünkü.
Kımıldamadı- nefes almadı- Çünkü bir ses vardı.
Durgun havayı heybetle saran.
Dikkat kesilen kulakta, sessizliğin bir sesi
Ki "gezegenlerin müziği" der hayalci şairler.
Bu sözler dünyasıdır bizimki:
Huzura "sessizlik" deriz-sözlerin en yetersizi.
Bütün doğa konuşur, hatta ideal varlıklar
gölge sesleri çıkarır düşsel kanatlarından-
Aman ah Gerçekten değil Tanrının edebi sesi,
Yükseklerden ve kızıl kanatlar solarken gökte.

"Ne olmuş, görünmez çemberlerde koşturan,
Küçük bir sistemin dünyalarında, bir tek güneşe bağlı-
Aşkım bir delilikse ve kalabalık dehşetlerimi
Gökgürültüsü fırtına ve deprem ve
Okyanusun hiddeti sayıyorsa-
(Ah benim daha öfkeli yolumda beni geçecekler mi?)
Ne olmuş bir tek güneşi olan dünyalarda
Onlar koşarken zamanın kumları siliniyorsa,
Benim ihtişamım sana verilendedir,
Sırlarımı yüksek göklerde taşımaya.
Kimseyi bırakma camdan evine ve uç uzaklara,
Ateş sinekleri gibi Sicilya gecelesinde
Kanat çırp başka dünyalara, başka ışığa
Bütün topluluğunla, aynı göğün karşısında-
Açığa vur elçiliğin gizlerini,
Göz kırpan mağrur kuyruklu yıldızlara,
Ve böylece bir set ol, bir parmaklık yüreklerde
Yıldızlar düşmesin diye insanın suçuyla."

Doğruldu o kız sarı gece de,
Tek ayın parladığı kutlu gece-Yeryüzünde
Bir inanca adanırız biz-ve tapınırız bir aya-
Genç Güzelliğin doğduğu yerde yok başkası.
Erken saatlerde yükseldiği gibi sarı yıldızın
Yükseldiği o kız tapınağından sarı çiçeklerin.
Parlak dağın ve loş düzlüğün üzerinden geçirdi
Yolunu ama bırakmadı Therasean saltanatını.


Edgar Allan POE