ARAF

İkinci Bölüm

Yüksek bir dağın sırlanmış zirvesinde-
Uçsuz bucaksız otlaktan yatağında uzanan mahrur
çobanın;
Ağır göz kapaklarını kaldırıp,
"Bağışlanma umudunu" mırıldanarak baktığı gibi
Ayın göklerdeki küçülüşüne-
Uzakta gün ışıklı eterin içinde, o gül renkli zirveye,
Batan güneşin ışığını yakalayıp, akşam üzeri-
Güzel, tuhaf bir ışıkla geceleyin dans ederken ay-
Böylesine yükseklerde,
Havaya yaslanmış dev sütunların üzerinmde,
O çift gülümseme, Perian mermerinden tansıyan
Çok aşağılarda kırılan dalgaların üzerinde,
Besleyip gözetmişti o genç dağı ininde.
Kayan yıldızların döşediği kaldırımları,
Abanoz gecede düşerlerken,
Göğün malikanelerini süsleyip
Kendi kefen örtülerini gümüşleyerek, ölümleriyle.
Bir kubbe göklere ışıkla bağlanmış,
Bir taç gibi oturdu bu sütunların üzerinde-
Yukarda mor göklere bakardı,
Yuvarlak bir elmasın orada bir penceresi
Ve Tanrının ışıkları çarpmıştı
O meteor zincirini ve
Bütün güzellikleri iki kez kutsamıştı.
Sayılmazsa o istekli ruhların,
İmparatorlukla o halka arasında,
Karanlık kanatların çırptıkları.
Ama sütunların üzerindeki Seraph'ların gözleri,
Bu dünyanın karanlığını görmüştü-gri-yeşil, ki,
Doğanın en sevdiği renk güzelliğinin kabri için
Pusu kurmuş her köşedeki.
Ve bu mermer yuvadan dışarı bakan,
Bütün Cherubim heykelleri,
Yaşar görünürdü bulunduğu nişan gölgesinde-
Böyle zengin bir dünyada Achaian heykelleri,
Firizler Tadmor ve Persepolis'ten-
Balbec'ten ve Gomore'nin
Sessiz kuyusundan- Ah kurtulmak için
Çok genç ama. Sana ulaştı dalga şimdi.

Bir yaz gecesinde eyleşmeyi sever Ses:
Külrengi akşamın mırıltısını dinlemeyi, vaktiyle,
Irka'ta vahşi yıldız-bakıcılarının kulağına çalınan-
Ve o adamda işttiği
Düşünerek uzak karanlıklara bakan,
Ve yaklaşan bir bulut halinde görür karanlığı
Onun gürültüsü sesi değil midir
En kolay hissedilen ve duyulan?
Ama nedir o? -Gelen- ve kendisiyle
Bir müziği getiren- kanat hışırtısı-
Bir duruş- ve derken sürünüp geçen melodi,
Ve Nesace salonlarında yeniden.
Yanakları alev alev ve aralanmış dudakları,
Kabına sığmayan enerjisinden;
Ve ince belini saran kuşak
Çözülmüş kalbinin atışından.
Salonun ortasında durup soluk aldı, Zanthe.
Ve dinlenmek istedi, altın saçlarını
Öpen ışığın altında herşey
Pırıl pırıl parladı.

Genç çiçekler mutlu çiçeklere fısıldıyordu, müzikle o
gece

Ve ağaçlar ağaçlara;
Yıldızların aydınlığı korularda ya da
Ay ışığında vadilerde;
Müzik fışkırıyordu akarken çeşmeler,
Ama sessizlik çökmüştü maddi şeylerin üzerine-
Güzel çiçekler, parlak çağlayanlar ve melek kanatları-
Ve ses yalnızca, kendisinden ruhun çıktığı,
Kızların söylediği afsuna nakarat taşıyordu:

"Kağıttan kurdelenin altında ya da mavi çanın
Ya da düş göründen ay ışığını uzak tutan çiçekli
dalın-
Pırıltılı varlıklar. Yarı Yarı kapalı gözlerle
Senin mucizenin göklerden
Çekip getirdiği yıldızları süzen,
Gölgeler arasında ışıyıp senin başına
İnene dek- tıpkı
Şimdi seni çağıran kızın gözleri gibi-
Kalk. Menekşe köşklerindeki düşlerinden
Bu yıldız ışıklı saatlerdeki görevine,
Ve çiylerle yüklü saç örgülerinden
Silkele o öpüşlerin soluğunu.
Onlarda ağırlaştırır
(Ah, nasıl sensiz, Aşk
Melekler kutsanır?)
Gerçek aşkın öpüşleri, sana ninni söyleyen.

Kalk. Silk kanatlarından
Seni engelleyen herşeyi:
Gecenin çiyini ki-
Ağırlaştırabilir uçuşunu;
Ve aşk okşayışlarını-
Ah, Ayrı tut onları:
Çünkü saç örgülerinden hafiftirler,
Ama kurşun gibidirler yürekte.

Ligeia, Ligeia
Güzelim.
En haşin düşüncesi
Müziğe dönüşelim,
Ah, senin istediğin mi
Rüzgarlarda sıçramak?
Ya da yalnız Albatros gibi,
Kparisli bir biçimde sessiz,
Gceleyin görev dışında,
(O'nun gökte olması gibi)
Orlardaki uyumu zevkle gözlemek?

Ligeia, nerede olursan ol
Hiçbir büyü ayıramaz senden müziğini
Büyü dolu bu uykuyla bağladın birçok
Kişinin gözlerini.
Ama senin başında nöbet beklediğin
Müzikler yükselecek,
Çiçekler üzerine damlayan
Yağmurun sesi
Sağanağın ritmiyle dans eden
Büyüyen çimenlerin mırıltısı
Nesnelerin sesleri
(ama taklit edilir, yazık.)
Git öyleyse canım
Uzaklara git
Ayışığının altında uzanan
En temiz kaynaklara,
Yalnız göle, derin uykusunun
Düşlerinde, göğsünü süsleyen
Yıldız adalarına gülen
Vahşi çiçeklerine sürünüp,
Gözlerini karıştırdığı,
Kıyısında kızlar uyuyan.
Bazıları serin gölgeyi bırakmıştır
Ve uyumuştur arılarla
Uyandır onları kızım
Kırda ve çayırlıkta.
Git uyurlarken soluğunu ver kulaklarına,
Duymak için duyduklarını müziksel arkamı yumuşakça,
Ne uyandırabilir böylesine çabuk,
Soğuk ayın altında uyutulmuş bir meleği
Hiçbir büyücülüğün uygulayamayacağı gibi,
O ritmik sayı, o ninni söylerken?

Uçan ruhlar ve melekler
Bir tane Seraph mahrur uçuşlarıyla havalanan,
Tane düşleri fırlatan gök katından
Seraph'lar "Bilgi"den başka herşeyin içinde,
O keskin ışık, senin sınırlarından düşüp yansıyan,
Uzak dur ölüm. Gelip Tanrının gözünden o yıldızın
üzerine:
Tatlıydı o hata-ama daha tatlı ölüm-
Tatlıydı o hata-bilimin soluğu bile
Bizimle pusulandırır sevincimizin aynasını-
Samyeliydi onlar için, yok eden-
Nedir ki onları bildiren, ki gerçek sahteliktir,
Ya da mutluluk keder?
Tatlıydı ölümleri- onlar için hoştu ölüm
Son heyecanı ile doygun ölümlerinin-
Ölümsüzlük yok o ölümün ötesinde,
Yalnızca uyku-var oluş yok,
Ve orda ah yorgun ruhun olsa-
Uzak göğün sonsuzluğundan-ama
Cehennemden de ne kadar uzak

Hangi suçlu ruhlar çalı gölgelerin
Ürpertici çağrısı duymayan ilahinin?
İki kişi yalnızca: Onlar düştü.
Çünkü gökten lütuf inmez,
Kendi yürek çarpıntılarından başkasını duymayanlara,
Bir melek-kız ve onun Seraph sevgilisi,
Ah nerede (arayabilirsiniz geniş gökleri)
Duyulmuş aşk, o kör göreve yakın-
Kılavuzsuz aşk düşmüştü-gözyaşları arasında acının

Önemli bir ruhtu düşen:
Yosun mantolu kuyuların başında gezen,
Işıklara bakan pırıldayan yukardaki,
Ay ışığında aşk hayallerine dalan:
Şaşmaya gerek yok, göz gibidir çünkü her yıldız orada,
Ve öylesine tatlı bakar ki güzelliğin saçlarına,
Ve onlar ve yosunlu pınarlar kutludur,
Onun aşka düşmüş yüreğine ve kederine.
Gece (bir keder gecesiydi onun için)
Bir bağ uçurumunda buldu Genç Angelo'yu,
Uçarak eğilip göğe doğru,
Ve aşağıdaki yıldızlı dünyalara
Bağırırken oturudu oraya aşkıyla.
Kara gözlerini çevirdi gök kubbesine kartal bakışıyla
Onun üzerine çevirdi bakışını derken-ama
Dünyaya baktı durdu bir yandan da.

"Ianthe, canım, bak. Nasıl soluk şu ışık
Ne kadar hoş böylesine uzaklara bakmak.
Böyle görünmemişti o sonbahar akşamı
Bıraktım onun görkemli salonlarını-ne de ayrıldığım
için üzüldüm.
O akşam- o akşam- iyi anımsamam gerek
Gün ışığı düşmüştü Lemnos'a, bir büyü
Oturduğum arebesk oymalı yaldızlı salonlara,
Ve kumaşla kaplı duvarlara
Ve göz kapaklarının üzerine- Ey ağır ışık
Nasılda uykuluydu ağırlaştırdı onları geceleyin
Çiçeklerin üzerine önce ve pusan ve aşkın
İranlı Sadi'yle Gülüstan'a kaçtıkları:
Ama ah o ışık-uyumuştum- ölüm, o sırada
Duygularımı uyuşturmuştu o güzel adacıkta.
Öylesine usulca ki tek bir tüy bile
Bozmadı o uykuyu- ya da bildi orada olduğunu.

En son dolaştığım köşesi yeryüzünün.
Parthenon denilen mağrur bir tapınaktı.
Senin kor kesilmiş göğsünün artışından
Bile daha çok güzellik, onun sütunlu
Duvarlarının çevresine toplanmıştı.
Ve kanatlarım geçmiş zamanı geride bırakınca
Kartalların yuvasından uçtuğu gibi
Oradan fırlayıp uçtum ve
Bir saat içinde geride bıraktım yılları.
Onun gökteki sınırlarının üstünde
Yeryüzü bahçesinin yarısı veriliyordu.
Bir harita gibi açılıp gözlerinin önünde
Çölün terk edilmiş kentleri de.
Ianthe, güzellik o zaman erişti bana
Ve yeniden insan olmayı ancak yarı yarıya istedim."

"Angelo, niye onlardan olasın ki?
Daha parlak bir mekan burda senin için
Ve daha yeşil alanlar yukarıdaki dünyada
Ve kadın güzelliği- ve tutkulu aşk."

"Ama dinle Ianthe, o yumuşak hava
Bozduğunda, benim bayrak açmış ruhumun
Sıçrayışından belki de aklım karıştı-
Ama öylesine geç bıraktığım dünya bir kaosa düşmüştü
Fırlayıp yerinden kanatlarla, yuvalanmıştı
Bir alev gibi öfkeli göğün karşısında.
Bana öyle geldi ki, tatlım, o zaman bıraktım havada
savrulmayı
Ve düştüm yükseldiğim kadar hızlı değil
Ama sallantılı, aşağı inen bir hareketiyle ışığın,
Tunçtan ışıklarla bu altın yıldızın üstüne.
Çok tutmamıştı düşme sürem çünkü en yakın
Olan yıldız seninkiydi bizimkine.
Müthiş yıldız. Bir eğlenti gecesinin ortasında gibi
Kızıl bir Deadalion çekingen yeryüzünde."

"Geldik- ve senin gezegenine de- ama
Bize kalmıştı hanımımızın çağrısını tartışmak
Geldik, aşkım, etraftan, yukardan, aşağıdan
Neşeli ateş böceği gibi gecede gidip geldik.
Ne de sebebini sorduk bir meleğin boyun eğişinden
başka
Onun bize bağışladığı, Tanrının bağışladığı gibi ona
Ama, Angelo, senin boz renkli zamanın
Asla açmadı güzel kanatlarını daha güzel bir dünyaya,
Gölgeliydi güzel küçük diski ve yalnızca meleklerin
gözleri
Göklerdeki hayali görebilirdi.
Araf ilk kez öğrendiğinde yönünün başaşağı
Yıldızlı denizin üstünde olduğunu-
Ama ihtişamı büyüdükçe gökte
Kor kesilmiş güzelliğin göğsünün, bakışları altında
olması gibi.
Durduk önümüzde insanlığın kalıtının
Ve yıldızın titredi-titrediği gibi güzelliğin
Böylece, konuşurken aşıklar zaman geçti
Gece eridi, eridi ve sabahı getirmedi.
Düştüler: Çünkü gökten lütuf inmez
Kendi yüreklerinin çırpıntısından
Başkasını duymayana.

Edgar Allan Poe