CENNETTEKİ KİŞİYE

Herşeydin, aşkım, benim için
     Ruhumun istediği-
Yeşil bir adacık, aşkım, denizde
     Bir sunak ve bir çeşme,
Baştanbaşa masal meyveleri ve çiçekleriyle örülmüş,
     Ve, bu çiçeklerin hepsi benimdi.
Ah, fazla parlak bir düş uzun sürmek için
     Ah, yalnızca kararmak için yükselen
Yıldızlı umut.
     Gelecekten bir ses haykırır
"Devam. Devam-" diye
    Ama geçmişin (karanlık körfez.) üstünde yatar
Korkuyla dolu ruhum, sessiz ve, devinimsiz.

Çünkü, yazık. Yazık ki söndü
Benim için yaşam ışığı
Artık-artık-artık-
    (Böyle bir lisan tutar ancak ağırbaşlı
Denizi kıyıdaki kumlara karşı)
    Çiçek açmayacak gökgürültüsünün sarstığı ağaç,
Ne de vurulmuş kartal süzülecek göklerde.

Ve günlerimin tümü esrimeyle geçer,
    Ve geceleyin rüyalarım
Senin gri gözlerinin ışıdığı,
    Ölümsüz ırmakların kıyısında
Göksel danslar eden adımlarının
    Parladığı yerlere ilişkindir.

Edgar Allen Poe