EULALIE-BİR ŞARKI

        Kendi başıma yerleşmişim
        Bir keder dünyasına,
Ve durgun sular gibiydi ruhum,
Ta ki güzel ve zarif Eulalie benim
        Utangaç gelinim olanaca-
Ta ki sarı saçlı körpe Eulalie benim
       Güler yüzlü gelinim olanaca.

      Ah, az-daha az parlak
      Yıldızları gecenin
 O pırıl pırıl gözlerinden
Ve ne buharın bulutsu ışıltısı
İnci rengiyle ve morla Ay-yansımalı,
Yarışabilir mütevazi Eulalie'nin en sıradan saç buklesiyle-
Yarışabilir parlak gözlü Eulalie'nin en özensiz ve
      Önemsiz buklesiyle.

      Ne Kuşku-ne Acı
      Gelir bundan böyle,
Çünkü ruhu verir bana ağlama isteğini,
      Ve bütün gün
      Işıldar, güçlü ve parlak
Astarte uzayda,
Sevgili Eulalie'sine bakarken anaç gözleri-
Körpe Eulalie'sine bakarken menekşe gözleri.

Edgar Allan Poe