BEYAZLAR GİYİNMİŞSİN

Bana bakıyorsun eğmiş başını;
beyazlar giyinmişsin,
ve taşıyor bir göğsün, sol omzuna
kaymış oyalı yakan.

Işık aşıyor beni; titriyor, 
dokunuyor çıplak kollarına.

Yeniden görüyorum seni. Kapalı
ve çabuk çabuk konuşuyordun,
yüreğin atıyordu sözcüklerinde
o bildiğim sirk benzeri yaşamın
yükünü taşıyan.

sanki dipsizdi sokak 
üzerine rüzgârın indiği 
bazı mart geceleri 
ve uyandırdığı bizi, yabancı , 
birbirine, ilk kez gibi. 


Salvatore Quasimodo