AĞAÇ 

Öylesine bir gölge çözülen senden 
ölü gibi kalıyor benimki 
salınsa kımıldasa da 
kırılıp parçalansa da serin mavi sularında 
bu akşam döndüğüm Anapo'nun, 
ottan kanattan yana zengin 
aysar martın itişiyle. 

yalnız gölgen değil yaşayan, 
tüm yapraklarını yeniledi çünkü güneş, 
toprak ve tatlı armağanı suyun, 
eğilirken ben, kupkuru, 
yüzümle dokunurken kabuğuna.

Salvatore Quasimodo