ERMİŞİN KÜL KAVANOZUNDA DÖNÜŞÜM

Ölüler olgunlaşıyor,
yüreğim de onlarla.
Kendine acıyor
toprak en sonunda.

Kavanozun camlarında ışığı
oynaşıyor göl ağaçlarının:
karanlık değişim yıkıyor beni,
bilinmeyen ermiş: serpilen tohumlarda
yeşil kurtlar inliyor:
yüzüm, ilkyazı onların.

Bir anı doğuyor karanlık
kuyuların dibinde,
gömülmüş davulların yankısı.

Geri kalanım senden
acılar içre.



Salvatore Quasimodo